De noordkust van Frankrijk is op gezette tijden een waar vogelparadijs. Je moet alleen goed timen, want kom je op het verkeerde moment dan zie je of alleen badgasten of je moet continu bukken vanwege rondvliegend hagel. Niet het welbekende hagel uit de wolken, maar hagel van metaal uit de ‘spuiten’ van de jagers. Jawel, Fransen zijn niet alleen fanatieke wijndrinkers, ze genieten ook van de jacht. En vogels kijken en jagen, dat gaat vaak niet samen en reken maar dat vogelaars het nakijken hebben wanneer de jagers actief worden. De befaamde reisgids A birdwatching guide to France north of the Loire vermeldt het meerdere keren bij locaties die in najaar en winter interessant zijn. Waaronder een paar natuurgebieden rond Boulogne-sur-Mer en Calais.
Over ortolanen gesproken…
Op bontbekplevieren schieten de jagers niet mag ik hopen. Zou een bontbekplevier lekker zijn? Ik ben niet van plan mijn tanden in zo’n prachtige vogel te zetten. Ik zie de Fransen er overigens wel voor aan. Die vreten alles wat los en vast zit, en zien niet op tegen een illegaal maaltje. Naar verluidt werkte zijne hoogheid Francois Mitterrand op zijn sterfbed nog een maaltje ortolanen naar binnen. Deze hoogst zeldzame zangvogel is zo ongeveer uitgestorven. Maar goed, wie zou de president nog wat maken? Vlak na het maal blies hij zijn laatste adem uit… Over ortolanen gesproken. Die andere befaamde reisgids A birdwatching guide to France south of the Loire leidde me een groot aantal jaren feilloos naar een territorium van een ortolaan, op de hoogvlakten ergens in de Cévennen. Eerste weggetje rechts, onverhard pad in, na honderd meter linksaf naar boven en daar zit de ortolaan. Dat werk. En hij zat er nog ook!
Over naar de bontbekplevier…
Genoeg gezwetst. Nu over naar de bontbekplevieren. Al een paar dagen zag ik een groepje bontbekplevieren laag over het strand bij Wimereux scheren. Een stuk of dertig vogels. Eenmaal neergestreken tussen de grote kiezels waren ze onzichtbaar. Zag ik ze, dan liep ik er behoedzaam op af. Meestal vlogen ze vroegtijdig op en dan liep ik met grote passen achter de vogels aan. En vrijwel altijd vlogen er nog wel een paar vlak voor mijn voeten op. Bontbekplevieren hebben dan ook precies dezelfde kleur als die kiezels. Zelfs al zou je er op gaan staan, dan nog zou je zie niet opmerken.
Volwassen en jong
Het waren vrijwel allemaal volwassen exemplaren. Kijk ze eens staan in het filmpje. De oranje met zwarte snavel. Het intense zwart op kop en borst. In zo’n mooie omgeving zal ik ze niet snel meer te zien krijgen. Ik was op het strand trouwens dolgelukkig met mijn nieuwe grondstatief. Nu kon ik die bontbekplevieren lekker laag filmen. Er liep ook nog een jong exemplaar mee in de parade. Bij hem ontbreekt het zwart en alles nog vaal bruin.