Zelfs tijdens een wandeltocht door een middeleeuws stadje kan ik het niet laten om naar vlinders te kijken. We wandelden door Orta San Guilio langs de oever van het Ortameer en daar vloog opeens een vlinder om me heen. Hij ging nog zitten ook, op een van de bloemen die op de kademuur groeiden. Relatief groot, aan de bovenzijde erg donker en op de onderzijde grote opvallende zwarte vlekken en dan dat boogje oranje. Op bladzijde 116 van Dagvlinders. Veldgids voor Europa en Noordwest-Afrika zag ik meteen wat het was: een vetkruidblauwtje. Nooit eerder gezien en eerlijk gezegd ook nooit eerder overwogen dat die soort bestaat. Maar het vetkruidblauwtje is geen fantoombeest, deze opname is daarvan het bewijs: