Gisteravond lang ik een paar uur onder mijn camouflagedoek voor een plasje in de Alblasserwaard. De grutto’s waren druk bezig, in de wei, de lucht én in de plas. Eén grutto streek geluidloos neer en ging uitgebreid badderen. Morgen publiceer ik die opname. Er was ook een grutto die het was rustiger aan deed. Hij keek behoedzaam om zich heen, stak zijn lange snavel aan aantal keer in het water en tenslotte tussen zijn veren. Tussendoor gaf hij zijn nek een uitgebreide krabbeurt en dat was het. Leek het op het eerste gezicht. Pas thuis zag ik dat hij een keer zijn beweegbare snavelpunt opende. Kijk, dat kunnen veel steltlopers met lange snavels: de snavelpunt openen, ook als de snavel aan het begin van de kop gesloten is. Het is een merkwaardig gezicht dat ik niet eerder in het veld waarnam. Gisteren dus eigenlijk ook niet, ik zag het pas thuis, op het beeldscherm van mijn laptop.