Als ik een stroper was…

Als ik een stroper was, dan had ik vandaag een lekker waterkipje gegeten. Nou ja, ik had er wel eerst een robbertje om moeten vechten met vriend Sjaak, want we vonden het arme beestje gisteren tijdens onze vogeltocht door het Groote Gat bij Ooltgensplaat. Een waterhoentje dus. Meestal spurten ze er met een rotgang vandoor, maar dit exemplaar wilde er blijkbaar stilletjes tussen uit piepen. Onder wat takjes doorglijden en dan het riet insluipen. Maar zo gemakkelijk ging dat glijden dit keer niet. Een takje bleek niet zo buigzaam en klemde zijn kop onbarmhartig vast. Het waterhoentje kon voor- noch achteruit. We hadden hem dus niet hoeven schieten… Of het onze komst was die hem in deze penibele situatie bracht of een roofvogel die misschien uren eerder hem tot schuilen dwong, ik weet het niet. Mijn kinderen vond het maar bar zielig toen ze hem zo zagen liggen en vroegen me ietwat angstig of we hem hebben bevrijd. Nu ja, dat antwoord luidt bevestigend. Tenzij een bruine kiekendief of buizerd hem inmiddels heeft gegrepen, zwemt hij nu weer frank en vrij rond in het Groote Gat. Maar ja, heb jij zoiets ooit meegemaakt? Ik niet.

 

recensies van vlindergidsen

Zoals ik gisteren al schreef, het Groote Gat is een klein doch fijn natuurgebiedje. Een aantal waterrallen liet vanuit het riet van zich horen. Te zien kregen we ze helaas niet. Vanuit de auto hadden we fraai zicht op een groep brandganzen die in een weilanden liepen te grazen. Aan de andere kanten zaten ook wat grauwe ganzen. Op de grote plas zelf dreven twee grote zaagbekken, een paartje futen en grauwe ganzen. De brandganzen bleven opvallend rustig zitten. Maar toen we door het struweel wandelden, vlogen ze massaal op en speculeerden we op een zeearend die regelmatig over het Groote Gat schijnt te flappen. De vermeende roofvogel kregen we nu in ieder geval niet te zien.

SONY DSC
Foto: Sjaak Huijer

 

Het mooiste kwam tot ons vanuit het struweel. Een goudhaantje joeg in de meidoorns en vlierstruiken op insecten. Het liet zich van dichtbij bekijken. Fotograferen en filmen bleek een stuk lastiger. Goudhaantjes zijn onnavolgbaar. We hebben het beestje (en later nog een tweede) het hele gebied door achtervolgd. Mijn opnames zijn voor 95% vaag. Door takken heen filmen is een lastige opgave. De weinige fragmenten die wel zijn geslaagd, publiceer ik later deze week. Een paartje staartmezen dat even beweeglijk was als de goudhaantjes, lieten zich helaas niet fotograferen. Sjaak maakte wel een fraaie foto van het goudhaantje:

SONY DSC
Foto: Sjaak Huijer

 

Dat het Groote Gat ideaal leefgebied is voor de waterral bewijst deze sfeerfoto van het natuurgebied. Er vlogen gisteren ook wat watersnippen op en vanuit de kleine plas kwam het geluid van wintertalingen naar ons toegewaaid. Dat de roerdomp hier soms wordt gezien, geloof ik graag.

SONY DSC
Foto Sjaak Huijer

 

Na afloop van de wandeling door het Groote Gat reden we via de Oudelandsedijk terug naar Ooltgensplaat. Bij een van de boerderijen had zich een enorme groep groenlingen, putters en vinken verzameld. Dat leverde spectaculaire zwermen op van vinken die tussen boom en akker heen en weer vlogen. Een zelfde tafereel zag ik vandaag in De Staart bij Oud-Beijerland. Die beelden komen nog.

zwerm vinkachtigen

Foto: Sjaak Huijer