Maandelijks archief: oktober 2017

Aalscholvers in Zeeland

De aalscholver is niet bijzonder geliefd in ons visrijke land. Een aalscholver eet vis en vis, daarvan vinden we dat die voor de mens is. Of voor de kat. Zolang de vis maar niet verdwijnt in het donkere en diepe gat pal achter de haaksnavel van een aalscholver. Nu ging ik niet zo heel lang geleden ook vrij frequent uit vissen en ik kan me er nog wel iets bij voorstellen ook. Zit je prinsheerlijk aan de waterkant met je hengel en vang je niets. Maar zie je ondertussen wel hoe een stel aalscholvers het water voor je in een mum van tijd leeg vist.

De aalscholver eet ook grote vis

Denk niet dat aalscholvers zich beperken tot de kleine visjes. De muil van een aalscholver gaat wagenwijd open en de zuren in de maag helpen zelfs een grote paling al snel aan zijn eind. De opname hieronder maakte ik afgelopen zaterdag op de Grevelingendam. Daar is dit jaar een inlaag aangelegd om het Grevelingenmeer te voorzien van zuurstofrijk water uit de Oosterschelde. Hoewel ik een leek ben, meen ik te kunnen vaststellen dat het een succes is. Bij hoog water stroomt het water met een enorme vaart het Grevelingenmeer in. En bij laag water gaat het precies de andere kant uit. En bij laag water stond ik een die andere kant. Lees verder Aalscholvers in Zeeland

Recensie: De allerleukste insecten encyclopedie, Darlyne Murawski en Nancy Honovich

Lok vlinders en bijen naar uw tuin: bestel Vivara insectenhuisjes!

De auteurs van De allerleukste insecten encyclopedie imponeren me meteen met een cijfer: wetenschappers schatten dat er tussen de 3 en 100 miljoen soorten insecten op aarde voorkomen. 30 miljoen lijkt overigens het meest realistisch. En daarvan zijn er ‘slechts’ 1 miljoen bekend. Je kunt dan ook stellen dat insecten de meest succesvolle diersoort zijn ter wereld. En veel insecten zijn heel bijzonder. Welkom in een van de leukste insectenboeken voor kinderen die ik ken.

Lees verder Recensie: De allerleukste insecten encyclopedie, Darlyne Murawski en Nancy Honovich

Buizerd in de polder

Rij de komende weken door de Alblasserwaard en geheid dat je een paar buizerds ziet. ‘s Ochtends rij ik in het donker naar mijn werk, dan zie ik geen enkele vogel. Aan het einde van de middag is het gelukkig nog licht en dan moet ik goed opletten dat ik op mijn eigen weghelft blijf. Maar links en rechts zitten overal buizerds en die moet ik toch ook zien? Vorige week, toen het hard waaide, zag ik er twee bidden. Even dacht ik aan een ruigpootbuizerd, maar vorig jaar werd ik op waarneming.nl ook al terug gefloten. Ik meende dat ik een ruigpoot had zien bidden, maar het bleek toch een ‘gewone’ buizerd. Lees verder Buizerd in de polder

rotgans op de brouwersdam

De rotgans aan de Nederlandse kust

De rotgans is van veel Nederlandse soorten toch wel een soort die mij, hoe noem je dat, dierbaar is. Niet omdat hij nou zo bijzonder fraai is. Dat is hij wel, maar dat zijn andere (lees: vrijwel alle) vogels ook. Het is meer de associatie met de Oosterschelde, het slik en de schorren, vermoed ik. Al meteen toen ik begon met vogels kijken op het Zeeuwse eiland Tholen, moet ik rotganzen hebben gezien. En gehoord. Mocht je niet weten welk geluid een rotgans maakt, bekijk dan het filmpje hieronder maar eens. Scholeksters en rotganzen hoor je. Een prachtig geluid dat je vrijwel alleen in de Zeeuwse delta en het Waddengebied kunt horen. Lees verder De rotgans aan de Nederlandse kust

Recensie: De kinderen van de nacht, Dik van der Meulen

Over wolven en mensen, zo luidt de ondertitel van het boek De kinderen van de nacht van Dik van der Meulen. De relatie tussen wolf en mens is enigszins paradoxaal. Zo complex dat de wolf in onze contreien is uitgeroeid. Maar hij staat weer aan de grens, klaar om Nederland te veroveren. De eerste wolven zijn al in ons land gesignaleerd. Om door de één met open armen te worden ontvangen en door de ander te worden terug gejaagd. Zo boeiend is dit boek dat het terecht de Jan Wolkers Prijs 2017 heeft gewonnen.

 

 

 

 

 

 

Lees verder Recensie: De kinderen van de nacht, Dik van der Meulen

Zeekoet voor de kust

Een zeekoet voor de kust. Dat kan je zomaar overkomen aan de Brouwersdam. Gisteren deed ik een rondje Zeeland en na de Grevelingendam (met die prachtige kanoet) reed ik over Schouwen-Duiveland naar de Brouwersdam. Windkracht zes is niet heel ideaal om vogels te kijken, zeker niet als al die wind uit het westen komt. Voordeel is dat zeevogels ook wat meer naar onze kust worden gedreven. Zoals deze zeekoet die op nog geen twee meter voor de Brouwersdam zwom.

Dode zeekoet op de kant

Het was niet mijn eerste zeekoet van dit jaar. Een paar weken geleden was ik ook op de Brouwersdam. De rest van de familie bivakkeerde op het strand en ik reed langs het talud op zoek naar steltlopers. Al rijdend viel mijn oog op een platgereden vogel. ‘Een zeekoet,’ flitste door mijn hoofd en ik zette de auto in zijn achteruit. Inderdaad, een zeekoet, zo dood als een pier en zo plat als een pannenkoek. Je ziet hem boven dit artikel op het asfalt plakken. Zonde van het beestje. En de grote vraag: hoe komt een zeekoet zo hoog op het talud? Want hij lag wel heel dicht bij de rijbaan. Misschien tijdens hoog water aan wal gekropen? Dat zou uniek zijn, want zeekoeten overwinteren op zee, liefst ver weg op de Noordzee. Of heeft een zilvermeeuw of grote mantelmeeuw hem de kant op gesleurd? Ik zal het nooit te weten komen. Trouwens, ver weg op zee wordt hij bedreigd door olie dat op de golven drijft. Overal dreigt dus gevaar. Lees verder Zeekoet voor de kust