Mijn vuurwerk voor vandaag: de tien mooiste opnames van 2015

In januari kocht ik hem: mijn videocamera die ik na aanschaf tijdens elke vogeltocht meesjouw. Videocamera vergeten betekent een kortstondige ramp en een aanslag op mijn humeur. Dat het ooit zover heeft kunnen komen zeg. Natuurfotografen hield ik daarvoor liever op afstand met hun wapengekletter. Maar nu ik zelf beelden probeer te vangen, ben ook ik verslaafd aan mijn camera. Mijn eerste opnamejaar is bijna voorbij. Bij wijze van ‘vuurwerk’ vandaag de tien mooiste opnames van 2015 en mijn verhaal erbij.

#1. IJsvogel bij Tholen
Een ijsvogel filmen, dat is het summum. Maar wel lastig wanneer je niet vanuit een tentje opneemt, maar al wandelende. Een ijsvogel ziet mij meestal eerder dan ik hem. En toen liep ik deze zomer over een Thoolse dijk langs het Zoommeer. Een honderd meter voor me hoorde ik twee ijsvogels. Maar ik zag ook een lieftallige en zo vanuit de verte een leuk uitziende jongedame naderen. En zij was niet alleen: haar hond verkende de paden en jawel: liep precies naar de plek waar de ijsvogels zaten. Twee blauwe strepen en piep en weg waren mijn doelwitten. Het is maar goed dat de jongedame me niet heeft horen schelden, want dan had ze vast haar hond op mij afgestuurd. En toch. Een kwartier later zou ik die hond van vreugde een zak feestbrokken hebben geschonken en de dame een zoen op haar linkerwang. Of haar rechter, wat kan mij het schelen. Wat bleek: de ijsvogels streken neer op een tak aan het water en toen ik door de rietkraag liep, een paadje insloeg zat daar plots deze ijsvogel. Die mij niet zag en zich ongemerkt liet filmen. Met passerend vrachtschip en al. Dame en hond nooit meer gezien trouwens.

#2. Hop in het allerlaatste uur
Wij dit jaar in de meivakantie naar De Brenne in Frankrijk. Het was de tweede week van mei, voorgaande jaren waren we er de eerste week. Best kans dat nu de hop wel rondscharrelde op het domein van Chateau Pellebuzan. De hele vakantie hebben we hem er zien vliegen, maar slechts uit de verte. Op de allerlaatste avond van de vakantie ging ik er nog even op uit. Om europese kanaries te filmen, waarin ik slaagde: twee seconden lang een europese kanarie in beeld, en volgens mij nog een scheef beeld ook. Dat was het dan. Een vakantie zonder hop. Tot vijfhonderd meter voor ons huisje op het landweggetje vlak voor de auto iets naar beneden dwarrelde. Een hop! Die ook nog eens op zijn gemak naar insecten bleef zoeken. Ik had mijn hop, vakantie geslaagd!

#3. Grutto in de sloot
Het regende en miezerde en even daarvoor was mijn video van het jaar volkomen in het water gevallen: een buizerd die boven een hazenleger bidt met een drietal meters onder hem de haas die op zijn achterpoten zijn leger verdedigt. Ik pak mijn cameria: pieppiep, no card. Zat mijn enige sd-kaart nog in mijn laptop thuis. Je snapt: de polder was te klein! Snel naar Numansdorp, een nieuwe sd-kaart kopen en op naar het Oudeland van Strijen. Ondanks de deceptie kon ik daar toch genieten van kemphanen, wintertalingen en grutto die zich op korte afstand lieten filmen. En toen ontwaarde ik deze grutto in de slootkant, vlak onder me, nog geen vier meter van me vandaan. Net terug uit zuidelijke streken. Misschien niet de meest ideale invalshoek, maar voor mij wel een de mooiste opnames tot nu toe.

#4. Vlinders in de Franse Alpen
In de zomervakantie wéér naar Frankrijk, nu naar de Franse Alpen. De kinders moeten tenslotte ook het hooggebergte wel eens zien. Wat ik niet kon vermoeden, maar wat ik wel ontdekte, was de geweldige rijkdom aan dagvlinders op de Alpenweiden. Elke dag was het feest! Deze keizersmantel staat model voor die zeer geslaagde vogelvakantie die allengs veranderde in een vlindervakantie.

#5. Velduil bij Zevenhuizen
Een uil filmen stond hoog op mijn verlanglijstje. In de boerenschuur van Chateau Pellebuzan broedde een kerkuil, maar die hoorden we alleen ‘s nachts. En een nachtcamera heb ik niet. Toen werd begin december op een aantal weblogs melding gedaan van velduilen in de Eendragtspolder bij Zevenhuizen. Ik ben niet iemand die meteen op een bijzondere soort afstuift. Heeft vooral te maken dat ik niet kan zoeken. Kan ik een locatie niet binnen vijf minuten vinden, dan is het bal. Dus meestal begin ik er niet aan. Maar nu kwam ik terug uit IJmuiden en kon ik precies een bocht langs Zevenhuizen maken. Natuurlijk kon ik de Eendragtspolder niet vinden, maar een oude baas in het dorp wees me de weg. Ik had daverend geluk: de velduil landde precies voor me op een kluit. Wat een schitterende vogel!

#6. Aalscholver op de Brouwersdam
Strikt genomen kan ik deze video niet in mijn jaaroverzicht opnemen, want ik heb hem niet zelf geschoten! Gemaakt op de Brouwersdam. Mijn vrouw zat aan de goede kant en heeft veel meer oog voor compositie dan ik. Hoewel deze video nauwelijks wordt bekeken, vind ik dit een van de mooiste video’s in mijn kanaal. Kijk naar de grijstinten en naar de kleuren geel op snavel en paal. Ik blijf erbij: deze video is haast kunst. Voor wie het iets zegt: in de traditie van de Haagse school.

#7. Kneu in de Karrenvelden bij de Oesterdam
Wij op familiebezoek op het eiland Tholen. Ach, wat doet een mens dan zoal? Je gaat met je zwager een eindje rijden en smokkelt je camera mee. Die zwager is liefhebber van kranen en trekkertrek, zo een weet je wel. Vogels kijken vind hij maar een merkwaardig ding. Bij de Karrenvelden in de Schakerloo Polder poseerde dit mannetje kneu in volle glorie voor de camera. Mijn zwager zat naast me. Het gespreksverloop heb ik vanuit oogpunt van zorgvuldigheid maar weggepoetst, want je gelooft je oren niet bij het aanhoren van zoveel onbegrip. Maar na het zien van deze video zal hij nu toch wel een oogje slaan op vogels, al was het slechts af en toe?

#8. Grutto met kuikens
Het jaar 2015 was een daverend slecht gruttojaar. Hoe wij Hollanders met onze natuur, en uiteindelijk met ons welzijn, omgaan, is stuitend te noemen. All for the money! Het laatste wapenfeit van dit kabinet is dat het duingebied wordt volgebouwd. Geleidelijk aan natuurlijk, maar wie over dertig jaar nog leeft, zal een ander duinlandschap aantreffen dan het huidige. Naar Belgisch voorbeeld zullen we maar zeggen. Iets dergelijks gaat op voor de grutto. Wat zijn we goed in melkvee houden zeg, zo heerlijk efficiënt. Laat onze melkpoeders miljoenen Chinezen verblijden. En tjonge, wat is het saai in die weilanden, met of zonder koeien. Geen enkel ander beest te zien, het is haast of er met gif wordt gespoten. En dan filmde ik in de Donkse Laagten deze grutto met kuikens. Het zou in de Alblasserwaard een heel gewoon tafereel moeten zijn. In werkelijkheid filmde ik zo ongeveer de laatste gruttokuiken in Nederland. Vogel des vaderlands is de grutto. Ja ja, de grutto mag zijn vaderland ontzettend dankbaar zijn.

#9. Purperreiger bij Kinderdijk
Kinderdijk staat onder Chinezen, Italianen en Japanners bekend om de molens en onder vogelaars om de kolonie purperreigers. Hier hebben we er één die klaar is met het voeren van zijn jongen. In augustus liep hij langs een sloot vlakbij het fietspad. Hij liet me toe hem te filmen. Zie hoe mooi het is wanneer een purperreiger zijn veren schudt.

#10. Blauwe reiger valt een enorme snoek aan
We kwamen terug van PKC in Papendrecht dat net de halve finale korfbal had gewonnen. Het was een pracht van een wedstrijd, we hadden genoten. We reden via Oud-Alblas. Even voor dit dorpje zag ik vanuit mijn ooghoeken deze blauwe reiger bezig met een enorme snoek. En o wonder, ik had mijn videocamera bij! Mijn zoon en zijn vriendje moesten het maar opbrengen: een vader die minutenlang zijn camera op een blauwe reiger richt. En ja: ze hebben het opgebracht en bekijken deze video nog regelmatig.

 

top 10 de allerlaatste